اولویت فلسفه آموزشی و ذهنیت فلسفی اعضای هیأت علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران

هدف از پژوهش حاضر اولویت فلسفه آموزشی و ذهنیت فلسفی هیئات علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران بود. ۱۵۰ پرسشنامه بطور تصادفی در بین اساتید هیأت علمی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های کشور (دولتی و آزاد اسلامی) توزیع و ۱۲۳ پاسخنامه ها جمع آوری شد که تنها ۹۸ پاسخنامه مورد تأیید نهایی قرار گرفت. دو پرسشنامه «ارزیابی اولویت فلسفی (ppa)» ساخته شده توسط وایز و بندی (۲۰۱۰) با آلفای کرونباخ ۰/۸۵۹ و «ذهنیت فلسفی (pm)» ساخته شده توسط سلطانی (۱۳۷۵) با آلفای کرونباخ ۰/۸۶ برای آزمون فرضیات تحقیق بکار رفت. نتایج نشان داد که تجربه گرایی (اکسپریمنتالیسم) به عنوان اولویت اول بود؛ فلسفه آموزشی واقع گرایی، رتبه دوم و فلسفه های آموزشی اصالت ذهن، وجودگرایی، و جاودان گرایی در یک رده رتبه سوم را به خود اختصاص دادند (۰/۰۰۱ = p). از سوی دیگر، جامعیت به عنوان اولویت اول بود و تعمق، و انعطاف پذیری رتبه های دوم و سوم را به خود اختصاص دادند (۰/۰۰۱ = p). برای بسیاری از افراد مشکل است که بر مبنای یک تفکر و اصول خاص فلسفی، باورهای خود را بنا نهند، بنابراین توصیه می شود با ترکیب مفاهیم مختلف از دیدگاه های فلسفی در قالب یک باور موزون، گلچینی از اصول را فراهم می آورند که بدان منتخب گرایی گفته می شود که همان رویکرد التقاطی است. بطوریکه ترکیب متفکرانه باورها، دیدگاه فلسفی کاملی را به وجود می آورد. همچنین، به نظر می رسد که برای اساتید لازم است تا دارای جامعیت، تعمق، و انعطاف پذیری بطور برابر و موزون باشند؛ از این به بعد می توان گفت که آن ها به ذهنیت فلسفی مجهز شده اند.